گرچه این دلبستگی های زمینی خوب نیست

گر چه این دلبستگی های زمینی خوب نیست

اتفاق است و می افتد، دل که سنگ و چوب نیست

 با چنین شوق تماشای من و زیبایی ات

صبر ممکن هم اگر باشد، دگر مطلوب نیست

 کفر عشق آمیز شیطان، عبرت آموزم شده است

گر چه در چشم شما جز بنده ای مغضوب نیست

 از شب یلدای انکار و مصیبت خسته ام

من مسیحا نیستم، دل حضرت ایوب نیست

 نیست مولانا، جهان از شمس تبریزی پر است

تشنه جانی کو؟ و گرنه قحطی محبوب نیست

قفل، قلف و مبتلا را مفتلا گفتن خوش است

گر چه هر عاشق، که دست افشان شود زرکوب نیست

آسمانی یا زمینی، کاش عاشق می شدیم

گر چه این دلبستگی های زمینی خوب نیست

عبدالحمید ضیایی

مگذار درد دل کنم و دردسر شود..

فردا اگر بدون تو باید به سر شود

فرقی نمی کند شب من کی سحر شود

شمعی که در فراق بسوزد سزای اوست

بگذار عمر بی تو سراپا هدر شود

رنج فراق هست و امید وصال نیست

این "هست و نیست" کاش که زیر و زبر شود

رازی نهفته در پس حرفی نگفته است

مگذار درددل کنم و دردسر شود

ای زخم دلخراش لب از خون دل ببند

دیگر قرار نیست کسی باخبر شود

موسیقی سکوت صدایی شنیدنی است

بگذار گفتگو به زبان هنر شود

فاضل نظری

کاش نقاش تو اینقدر هنرمند نبود

کاش دور و بر ما این همه دلبند نبود

و دلم پیش کسی غیر خداوند نبود

آتشی بودی و هروقت تو را می دیدم

مثل اسپند دلم جای خودش بند نبود

مثل یک غنچه که از چیده شدن می ترسید

خیره بودم به تو و جرات لبخند نبود

هرچه من نقشه کشیدم به تو نزدیک شوم

کم نشد فاصله؛ تقصیر تو هر چند نبود

شدم از درس گریزان و به عشقت مشغول

بین این دو چه کنم نقطه ی پیوند نبود

مدرسه جای کسی بود که یک دغدغه داشت

جای آنها که به دنبال تو بودند نبود


بعد از آن هر که تورا دید رقیبم شد و بعد

اتفاقی که رقم خورد خوشایند نبود

آه ای تابلوی تازه به سرقت رفته!

کاش نقاش تو این قدر هنرمند نبود

کاظم بهمنی